Celtismo é o que levo gravado no peito.
15 mayo 2013 | 20:31 | 0 Coments.
Son do Celta, por enriba de todo. Dáme igual a categoría, o posto, os puntos. Ser do Celta é algo que vai moi dentro. Estou segura que nuns anos estará alí arriba, loitando cos máis grandes e eu seguirei na bancada, animando como nunca.
Lucindo celeste por Bilbao.
Cando entro en Balaidos, todos os problemas e preocupacións desaparecen da miña cabeza e céntrome en animar, en gozar dos 90 minutos cos meus amigos, apoiando aos rapaces que saltan ao campo para defender as miñas cores.
Non pretendo que o entendades, se sodes dos equipos grandes, vos estades acostumados a celebrar títulos cada dous por tres, e para min, que o meu Celta se leve os 3 puntos dáme horas de vida, de felicidade, déitome cun sorriso e érgome cun máis amplo. A felicidade inunda o meu día, e luzo orgullosa a celeste.
Non é fácil esta situación, acabamos de ascender e estamos case en segunda de novo. É duro ver como nos rouban partido tras partidos, con tarxetas inxustas, con penaltis que se inventan e anulando goles en fora de xogo, onde a defensa se atopa 3 metros por diante. É inexplicable a rabia e a impotencia que sinto só de pensar niso, en que nos queren fora de máis alta categoría. Non o logro entender. Nunca nos queixamos, e supoño que iso é o que queren, afundirnos máis. Os equipos grandes, os que menos deben facelo son os que máis se queixan, e son aos que máis axudas se lles da, para todo, só temos que ver os nosos horarios... chegamos a ter 3 partidos en 7 días, con apenas 2 días de diferenza... xa me diredes...
En resumo, pase o que pase. Celtismo é o que levo gravado no peito. A miña paixón, o motivo dos meus sorrisos. Orgullosa de pertencer a esta familia, que tanta xente marabillosa estame a dar. SEMPRE CELTA.
